၁၃၇၄-ခုႏွစ္၊ ဒုတိယဝါဆုိလၿပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ေန႔ ညေနတြင္ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံ ပညာသင္ၿမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား သာယာဖြ႔ံၿဖိဳးေရး အဖြဲ႔ပိုင္ ေက်ာင္းသုိ႔ အိႏၵိယပညာသင္ရဟန္းေတာ္မ်ား ႀကြေရာက္၍ ဝါဆုိဝါကပ္ၾကေလသည္။
မိမိ တုိ႔သည္ ဘုရားရွင္ ပြင့္ထြန္းခဲ့ရာေနရာ တစ္နည္းဆုိရေသာ္ ဗုဒၶၿမတ္စြာရရွိခဲ့ေသာတရားေတာ္မ်ား၏ ဓမၼသရေခၚ တရား ႏွင့္ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ့ရာေနရာၿဖစ္ေသာ မဇၥ်ိမ ေဒသ တြင္ ယခု ကဲ့သုိ႔ ဝါဆုိခြင့္ ရရွိခဲ့ၾကၿခင္း မွာ
အလြန္ကံထူးေသာ မဟာ ကံထူးရွင္မ်ား ၿဖစ္သည့္အတြက္ ဒီအခြင့္ေရးထူးမ်ားကုိ ရရွိသည္ ဟု ဆုိလွ်င္ မွား
မည္မထင္ေပ။ ၿမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသုံးေနၾကသည့္အနက္ ဘုရားပြင့္ရာ
မဇၥ်ိမေဒသတြင္ ယခုလို ဝါဆုိ ဝါကပ္ခြင့္ရေသာ ရဟန္းေတာ္ အေရတြက္မွာ အလြန္နည္းပါးလွ၍ ကံထူးရွင္ မ်ားဟု ဆုိခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ေပသည္။ မွန္၏ ၊ ယခု လုိ ဘုရားပြင့္ရာ မဇၥ်ိမေဒသ သုိ႔လာေရာက္၍ ဝါဆုိဝါကပ္ႏို္င္ ဖုိ႔ကိုမဆုိထားႏွင့္ၿမန္မာၿပည္မွ ၁၀ရက္ခန္႔ ဘုရားဖူးခြင့္ရဖုိ႔ ကုိပင္ အေတာ္ႀကိဳးစားရသည္ကို ဘုရားဖူးမ်ား အသိပင္ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္ ၊ တစ္ဦးကုိ ၁၀ သိန္းေက်ာ္ ေလာက္ အကုန္ခံမွ ဘုရားလာဖူးႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးႀကီး မဟုတ္လား ၊ ဒါေတာင္ ပတ္စ္ပုိ႔စ္ ဗီဇာ က လြယ္လြယ္နဲ႔ ရဦးမွ ၊ ဒီမွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက
တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းလည္း တက္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းက တစ္ဖက္ နဲ႔ ဝါဆုိဝါကပ္ၾကရသလုိ ဒီၾကားထဲ မအား
တဲ့ၾကားက ႀကိဳးစား ၿပီး ဘုရားလည္းဖူး ကုသုိလ္လည္းယူ ဆုလည္းေတာင္းၾက ၊ ေမတၱာလည္း ပုိ႔ၾကဆုိေတာ့
အိႏၵိယ ပညာသင္ရတာ ပုိ၍အဓိပၸါယ္ရွိသည့္အတြက္ အလြန္ကံထူးတဲ့သူေတြပဲ လုိ႔ ဆုိၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။
ဗုဒၶဘာသာ မွာ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံက ၿမန္မာနုိင္ငံ ၿဖစ္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီ ဗုဒၶဘာသာ ရဲ႔ ပင္မ
ေရေသာက္ၿမစ္ ဘယ္က စီးဆင္းလာသလဲ ဆုိတဲ့ သမုိင္းကို ၾကည့္ေတာ့ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံပဲ ဆုိတာ ရွင္းပါတယ္ ၊
အိႏၵိယ ႏုိင္ငံမွာ ဘုရားပြင့္ခဲ့တယ္ ၊ ပိဋကတ္သုံးပုံႏွင့္တကြ ဓမၼစၾကာ တရားဦးေတြ ေဟာၾကားခဲ့တယ္ ၊ ဘုရား
ပရိနိဗၺာန္စံခဲ့တယ္ ၊ ဒီလုိ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ ေနရာ ေဒသ မ်ဳိးမွာ မိမိ တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းရဟန္းေတြ အားလုံး ဝါဆုိခြင့္
ရခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား…။ စကားပုံ တစ္ခု ရွိပါတယ္ ၊ တန္ဖုိး သိမွ တန္ဖုိး ရွိမယ္ တဲ့ ..၊ တန္ဖုိးသိတဲ့
သူအတြက္ ဒီ လို ဝါဆုိခြင့္စေသာ အခြင့္ေရးထူးဆုိတာ ရႏုိင္ခဲတဲ့ ဒုလႅဘ တစ္ခုပဲလုိ႔ နားလည္ၾကမွာ ပါ။
ဝါဆုိ ၿခင္းႏွင့္ပတ္သတ္၍လည္း အနည္းငယ္ရွင္းၿပလုိပါတယ္ ။ (ဝါ + ဆုိ ) ဝါသည္ ေနၿခင္း ၿဖစ္ပါတယ္၊
ဆုိ ဟူသည္မွာ ဝါဆုိလၿပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ေန႔ မွ စ၍ ရဟန္းေတာ္တုိ႔သည္ မိမိ ေနထုိင္ သီတင္းသုံးေသာ
ေက်ာင္းတြင္ ဤ ေက်ာင္းတြင္ မုိးဥတုသုံးလအတြင္း သီတင္းသုံးေနထုိင္ပါမည္ ဟု ရြတ္ဆုိၿခင္း ကို စြဲ၍
ဆုိ ဟူေသာ စကားၿဖစ္ေပၚလာၿဖစ္ပါတယ္ ။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္ အညီ ဝါဆုိ ဝါကပ္ၿခင္း စပ္လ်ဥ္း၍ ဘုရားရွင္သည္ ဝိနယ မဟာ ဝဂၢ တြင္
အာပတ္သင့္ ၊ မသင့္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။ ဝါဆုိ ဝါကပ္ၿပီးေသာ ရဟန္းေတာ္သည္ ပုရိမ ဝါ ၊ ပစၦိမဝါ
သုံးလပတ္လုံးတုိ႔တြင္ ေဒသစာရီ မသြားအပ္ေၾကာင္း ၊သြားလာလွ်င္ ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္
မူခဲ့ေပတယ္ ၊ ဘုရားရွင္သည္ ဝါကပ္သင့္ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ ဝါမကပ္သင့္ေသာ
အေဆာက္အဦးမ်ားကိုလည္း ဝိနယ မဟာဝဂၢ တြင္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ ။ဝါကပ္ေကာင္းေသာ အေဆာက္
အဦးမ်ားမွာ ႏြားေက်ာင္းသားတုိ႔ ၏ ေနရာ ၊ လွည္း ၊ ေလွ တုိ႔ ၿဖစ္၍ ဝါမကပ္သင့္ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားမွာ
သစ္ေခါင္း သစ္ပင္ခြ လြင္တီးေခါင္ အိပ္ရာ ေနရာ မရွိၿခင္း စေသာေနရာတုိ႔ ၿဖစ္ပါတယ္ ။
သုိ႔ေသာ္ ေကာသလတုိင္း ဇနပုဒ္တြင္ ဝါကပ္ၾကေသာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ကို အေၾကာင္းၿပဳလ်က္ ဘုရားရွင္ က
ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိခဲ့ေသာ္ ဝါမွ ၿပတ္ ေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ေၾကာင္း ပညတ္ေတာ္မူ
ခဲ့ပါေသးတယ္ ။ ယင္းတုိ႔မွာ သရဲ ၊ ေၿမြ ၊ခုိးသူူ ၊ဘီလူး စေသာ အႏၱရာယ္ရွိေသာ အရပ္တုိ႔ ၿဖစ္၍ ထုိ အႏၱရာယ္
ရွိေသာ အရပ္မ်ားမွ ထြက္ခြာသြားႏုိင္ေၾကာင္း ၊ ထုိသုိ႔ ထြက္ခြာ သြားၿခင္းေၾကာင့္ ဝါၿပတ္ ၿခင္း ၿဖစ္ခဲ့ေသာ္
အာပတ္မသင့္ေၾကာင္း ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထုိ႔ၿပင္ ေရေဘး မီးေဘး ၾကံဳရေသာ အရပ္မွ လည္း ထြက္ခြာ
ႏုိင္ေၾကာင့္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါေသးတယ္ ။ရဟန္း ၏ ဆြမ္းခံရြာ သည္ ခုိးသူရန္ေၾကာင့္ ေၿပာင္းေရႊ႕ ရလွ်င္ ရဟန္း
သည္လည္း အၿခား ဆြမ္းခံရြာ ရွိရာသုိ႔ ထြက္ခြာသြားႏုိင္ေၾကာင္း ၊ ရြာ မညီညြတ္၍ ႏွစ္ၿခမ္းကြဲလွ်င္ ရဟန္းတုိ႔
သည္ လူအမ်ားစုရွိရာ သဒၶါတရား ရွိရာ အရပ္သုိ႔ သြားႏုိင္ေၾကာင္း ခြင့္ၿပဳခဲ့ပါတယ္ ။ ဝါကပ္ေသာ ရဟန္း တုိ႔
အတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ ေဆး အလုပ္အေကၽြးတုိ႔ မရရွိလွ်င္ အႏၱရာယ္ ဟု သတ္မွတ္ႏုိင္
ေၾကာင္း ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါေသးတယ္ ။သံဃာေတာ္ အခ်င္းခ်င္း ကြဲၿပားလွ်င္လည္း ဝါကပ္ေသာ ရဟန္းသည္
သံဃာကြဲၿပားရန္ ၿပဳသည့္ ပုဂၢိဳလ္အား သံဃာကြဲၿပားရၿခင္း ၏ အၿပစ္ကို ေၿပာၾကား၍ ထြက္ခြာ သြားႏုိင္ပါတယ္ ။
ထုိ အခါတြင္ ဝါၿပတ္ေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ေပ။ ဤ သုိ႔ ဘုရားရွင္သည္ရဟန္းေတာ္မ်ား ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္
အညီ ဝါဆုိႏုိင္ၾကရန္ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ၿမင္ႏုိင္ၾကေပေတာ့သည္။
အရွင္နႏၵမဥၹဴ ေရးသားတင္ၿပသည္။(၃-၈-၂၀၁၂)ေသာၾကာေန႔။
